Strona patrona

Alfred Bernhard Nobel (ur. 21 października 1833 w Sztokholmie, zm. 10 grudnia 1896 w Sanremo) – przemysłowiec i naukowiec szwedzki, wynalazca dynamitu, fundator Nagrody Nobla.
Nagroda Nobla — ustanowione ostatnią wolą fundatora, Alfreda Nobla, wyróżnienie przyznawane za wybitne osiągnięcia naukowe, literackie lub zasługi dla społeczeństw i ludzkości.
Pierwsza uroczystość wręczenia tej nagrody miała miejsce w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie w 1901 roku. Poczynając od 1902 roku nagrody są formalnie przyznawane przez króla Szwecji.
Każdy z laureatów otrzymuje złoty medal i dyplom honorowy.

POLSCY NOBLIŚCI

Henryk Sienkiewicz
(pseud. Litwos) - pisarz, publicysta. Urodzony 5 maja 1846 w Woli Okrzejskiej na Podlasiu, zmarł 15 listopada 1916 w Vevey w Szwajcarii. Twórczość Sienkiewicza nie tylko krzepiła serca ogarnięte zwątpieniem wobec rosnącego ucisku w zaborze rosyjskim i pruskim, dzieła te przypomniały Polakom narodową odrębność i prawo do narodowej godności.

Nagroda Nobla dla Sienkiewicza
W 1905 r. Henryk Sienkiewicz uhonorowany został literacką Nagrodą Nobla za "wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu" i - jak podkreślił jeden z jurorów - "rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu".

W swoim odczycie noblowskim laureat powiedział, że choć Polska uważana jest za martwą i pogrzebaną, to jednak dzięki jego nagrodzie dała ona świadectwo swej sile przetrwania i woli zwycięstwa

Maria Skłodowska-Curie

(ur. 7 listopada 1867 r. w Warszawie, zm. 4 lipca 1934 r. w Passy) – fizyk i chemik narodowości polskiej. Obywatelka polska i francuska, większość życia spędziła we Francji, tam też rozwinęła swoją karierę naukową. Zmarła 4 lipca 1934 roku w alpejskiej klinice Sancellemoz w Passy na białaczkę spowodowaną najprawdopodobniej wysokimi dawkami promieniowania pochłoniętymi podczas badań nad promieniotwórczością.

Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla za osiągnięcia naukowe, po raz pierwszy w 1903 z fizyki wraz z mężem i Henrim Becquerelem za badania nad odkrytym przez Henriego Becquerela zjawiskiem promieniotwórczości, po raz drugi w 1911 z chemii za wydzielenie czystego radu. Do dziś pozostaje jedyną kobietą, która tę nagrodę otrzymała dwukrotnie, a także jedynym uczonym w historii uhonorowanym nagrodą Nobla w dwóch
różnych dziedzinach nauk przyrodniczych. Jest prekursorem nowej gałęzi chemii — radiochemii.

Władysław Reymont

Władysław Stanisław Reymont - właściwie Stanisław Władysław Rejment. Powieściopisarz, nowelista, reportażysta. Urodził się 7 maja 1867 we wsi Kobiele Wielkie w pobliżu Radomska, zmarł 5 grudnia 1925 w Warszawie.

życiorys

1880-1884 uczył się zawodu krawieckiego.
1884-1887 był aktorem w wędrownych grupach teatralnych
1888-1893 pracował jako dróżnik w Rogowie
1893- przeniósł się do Warszawy od tamtego czasu utrzymywał się z twórczości literackiej
1894- dzięki artykułowi w ,,Tygodniku Ilustrowanym’’ otworzyła mu się droga do kariery literackiej
1896- została wydana powieść ,,Komediantka’’
1899- wydanie powieści ,,Ziemia Obiecana’’
1900- wypadek kolejowy
1902- ożenił się z Aurelią Szacnajder
1902-1909 Reymont wydał 4 tomy ,,Chłopów’’
1909-następne utwory literackie
1910- powieść ,,Marzyciel’’

Władysław Reymont, dostał Nagrodę Nobla w 1924 roku za powieść ,,Chłopi ’’ .

Czesław Miłosz (1911 – 2004)

Polski poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz. Laureat Nagrody Nike'98.

Debiutował „Poematem o czasie zastygłym” (1933). Część przedwojennych wierszy oraz pisane w okresie II wojny światowej znalazły się w zbiorze „Ocalenie” (1945). Tomik „Światło dzienne” (Paryż 1953) zawiera m.in. tak znane wiersze, jak: „Dziecię Europy” i „Traktat moralny”. W najbardziej dojrzałym okresie twórczości poetyckiej Miłosza powstały zbiory: „Traktat poetycki” (1957), „Król Popiel i inne wiersze” (1962), „Gucio zaczarowany” (1965), „Miasto bez imienia” (1969), „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada” (1974), „Utwory poetyckie” (Ann Arbor 1976)„To” (2000). Przez wiele lat publikowanie wierszy Miłosza było w PRL zakazane, a jego książki zaczęły się ukazywać w kraju na nowo od 1980 roku.

10 grudnia 1980 roku – Miłosz odebrał literacką nagrodę Nobla. W uzasadnieniu jury napisano, że polski poeta dostał nagrodę za bezkompromisową wnikliwość w ujawnianiu zagrożenia człowieka w świecie pełnym gwałtownych konfliktów.

Lech Wałęsa

Lech Wałęsa ur. 29 września, 1943 w Popowie.

Polski polityk i działacz związkowy, z zawodu elektryk . Współzałożyciel i pierwszy przewodniczący „Solidarności”, opozycjonista w okresie PRL-u. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990-1995.

5 października 1983 r.
Komitet Noblowski ogłosił decyzję o przyznaniu Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla.

W uzasadnieniu wskazano m.in.:

„Działania Lecha Wałęsy charakteryzowały się determinacją w dążeniu do rozwiązania problemów jego kraju poprzez negocjacje i współpracę, bez uciekania się do przemocy”.

Wisława Szymborska

(ur. 2 lipca 1923 r. w Bninie, obecnie w obrębie Kórnika) – polska poetka, eseistka i krytyk literacki, a także tłumaczka literatury francuskiej, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996 roku.

Uhonorowana została Nagrodą Goethego w 1991, a później także Nagrodą Herdera. Orędownikiem poezji Szymborskiej w Niemczech jest Karl Dedecius tłumacz literatury polskiej.
Komitet Noblowski w uzasadnieniu przyznania poetce nagrody napisał: "za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości".

Za pomoc dla świdnickich dzieci otrzymała Dziecięcą Nagrodę SERCA. Za pośrednictwem Jacka Kuronia i jego Fundacji "Pomoc Społeczna SOS" przekazała część Nagrody Nobla na zakup okien do budowanego w Świdnicy Europejskiego Centrum Przyjaźni Dziecięcej.
Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W 1996 roku otrzymała tytuł Człowiek Roku tygodnika "Wprost".
W twórczości Wisławy Szymborskiej ważne miejsce zajmują także limeryki, z tego względu zasiada ona w Loży Limeryków, której prezesem jest jej sekretarz Michał Rusinek.

powrót